De 50ste editie van de 24 uur van Daytona is gewonnen door het team van Michael Shank Racing. De coureurs AJ Allmendinger, Ozz Negri, John Pew en Justin Wilson hadden met hun Ford/ Riley 761 ronden nodig om de 24 uur te volbrengen. In de GT klasse was de strijd ook tot het einde zeer spannend en hier werd het volledige podium bezet door Porsche. Op de eerste plaats in deze klasse eindigde de Porsche van Magnus Racing met als coureurs Andy Lally, John Potter, Richard Lietz en Rene Rast. Op slecht negen seconden achterstand was het de Porsche van TRG Racing met o.a. Jeroen Bleekemolen en Marc Goossens die als tweede eindigde.
Tijdens de kwalificaties, die op donderdag werd verreden, werd al snel duidelijk dat de onderlinge verschillen zeer klein waren. In de DP klasse was het de de Ford/Riley van het Starworks Motorsports team, met achter het stuur Rayan Dalziel die tot ieders verbazing de snelste ronde wist af te legen in een tijd van 1 min. 41.119 sec. De eerste van de vijf Corvette’s DP, Sun Trust Racing, eindigde op een keurige twee plaats met een achterstand van slechts 0,121 sec. en de BMW/Riley van Chip Ganassi Racing eindigde netjes op een derde plek met een achterstand op de nummer 1 Ford van 0,344 sec. In de GT klasse was het de Porsche GT3 van Brumos Racing met achter het stuur Andrew Davies de snelste in een tijd van 1.49.342 seconden. Het hele veld van zowel GT als DP ligt tijdens de kwalificaties erg dicht bij elkaar.
Het was voor Michael Shank de negende keer dat hij deelnam aan de 24 uur van Daytona, maar pas dit jaar lukte het hem en zijn team om deze klassieker te winnen. Het team nam deel met twee Ford/Riley DP auto’s en hadden zich als zesde en als achtste gekwalificeerd. De eerste paar uren van de race was het vooral een strijd tussen de no. 1 van Gannassi een BMW/Rily en de Spirit of Daytona Corvette. De als nummer twee gekwalificeerde Corvette had al na een paar ronden racen problemen en moest terug de pit in voor reparatie. De eerste twee uur werd de race al drie keer stil gelegden zodoende bleef het hele veld goed bij elkaar. In de avond en nacht werd al snel duidelijk dat het een strijd ging worden tussen de BMW’s van Ganassi en de Ford’s van Starworks en Shank Racing. In de loop van de ochtend kreeg de no. 1 BMW van Ganassi technische problemen waardoor ze de pit in moesten.
Wat overbleef in de ochtend en voor de rest van de race was hoofdzakelijk het mooie gevecht tussen de Ford/Riley’s van Stardust Racing en Shank Racing. Vooral de laatste stint van AJ Allmendinger voor het team van Shank Racing is legendarisch. Het gevecht met Allan McNisch van Starworks Motorsport op de ovals is werkelijk fantastisch om te zien. Aan het einde van de 24 uur is het uiteindelijk AJ Allmendinger die voor zijn team de winst wist binnen te halen. Op een mooie tweede plek was het de Ford Riley van Starworks Motorsport die op slechts 5.198 sec. wist te eindigen. Het podium in de DP klasse werd een feest voor Ford want de derde plek werd ook ingenomen door een Ford/Riley van het Michael Shank Racing team, hun achterstand op de winnaar was 49.439 sec.
De strijd in de GT klasse was net zo spannend als in de DP klasse en duurde ook tot het einde van de race. Het complete podium werd hier gevoerd door Porsche met als winnaar het team van Magnus Racing. De coureurs Andy Lally, John Potter, Richard Lietz en Rene Rast hadden er 727 ronden voor nodig om de 24 uur te volbrengen. Het team van Magnus racing had zich als derde gekwalificeerd en wist zich na het terugvallen van de Porsche van de polesitter,Brumos Racing, al snel naar voren te werken. Opmerkelijker is het resultaat van de nummer twee in de GT klasse de Porsche van TRG Racing. Dit team met o.a Jeroen Bleekemolen en de Belg Marc Goossens wist zich op te werken van een 40ste plek ( startpositie GT klasse) naar hun nummer 2 eindklassering. Ik zou zeggen zeer goed resultaat. Ook de derde plek op het podium werd in genomen door een Porsche, en deze was van het als nummer 1 gekwalificeerde Porsche van het Brumos Racing team.
De 50ste editie van de 24 uur van Daytona was er één om niet snel te vergeten, zeker voor het winnende team van Michael Shank Racing. Jammer dat de nieuwe Corvette DP niet beter uit de verf kwam en nog te veel problemen vertoonde, maar het Grand Am seizoen duurt nog lang. Voor het team van Chip Gannassi, is het sinds 2005 dat ze niet op het podium hebben gestaan dus daar is nog heel wat werk aan de winkel. Ondanks de 14 ” full-course-yellow” race onderbrekingen is het race record uit 1962 op één ronde na niet verbroken. Maar door deze 14 onderbrekingen was de race zeeer spannend en de finisch zeer close.
De volgende race in de Grand Am series is in het weekend van 31 Maart op het circuit van Barber Motorsport in Birmingham.